کاربرد مدل های تصمیم گیری چند معیاره در مکان یابی اسکان موقت پس از زلزله

یکی از مهم­ترین مسایلی که مورد توجه سازمان­های مدیریت بحران قرار دارد، انتخاب مکان­هایی جهت استقرار موقت سانحه­دیدگان است. در این پژوهش منطقه­ی شش شیراز با توجه به استعداد لرزه­خیزی بالا به­عنوان الگویی جهت مکان­یابی محل­های استقرار موقت سانحه­دیدگان زلزله­ی احتمالی مورد مطالعه قرار گرفته است. بر این اساس در چارچوب روش تحقیق توصیفی- تحلیلی، پس از مشخص شدن معیارهای مؤثر در امر مکان­یابی مساکن موقت، اقدام به وزن­دهی معیارها و شاخص­های مورد مطالعه طبق نظر کارشناسان خبره­ی مدیریت بحران و با استفاده از تکنیک آنتروپی شانون تعدیل شده با قضاوت ذهنی می­شود. سپس با استفاده از مدل topsis و نرم­افزار excel، مکان­های مستعد جهت اسکان موقت بر حسب اولویت رتبه­بندی می­گردد. نتایج نشان می­دهد معیارهای فاصله از رودخانه، مساحت زمین و فاصله از معابر در بین سایر معیارها از اهمیت بیشتری برخوردارند. همچنین بهترین مکان­ها جهت عملیات اسکان موقت، بوستان­ها و زمین­های بایر این منطقه­ی شهری است، بنابراین فرضیه­ی تحقیق مورد تأیید قرار می­گیرد.